تحلیل تلرانس یک اصطلاح کلی است که دو زیرمجموعه را شامل می شود: اول، روش های مورد استفاده برای تعیین معنای مشخصات تلرانس دهی فردی را شرح می دهد. دوم، فرآیند تعیین تغییرات تجمعی احتمالی بین دو یا چند ویژگی است. قسمت دوم تعریف معمولاً Tolerance Stackup نامیده می شود.
قبل از اینکه Tolerance Stackup انجام شود، مشخصات ابعاد و تلرانس دهی اعمال شده به یک نقشه باید به وضوح درک شوند. هر مشخصات تلرانس دهی باید شکسته شود و معنی آن باید به شکلی ترجمه شود که بتوان از آن در Tolerance Stackup استفاده کرد. مشخصات تلرانس دهی پیچیده هستند – درک معنی و پیامدهای مشخصات تلرانس دهی که شما تعیین می کنید یا مشخصاتی که شخص دیگری تعیین کرده است، یک هنر است. برای اینکه بتوانید مشخصات تلرانس دهی را به طور کامل درک کنید، نیاز به آموزش و تمرین دارد.
گام دوم انجام Tolerance Stackup است. استفاده از تکنیک های Tolerance Stackup ارائه شده در این متن به تحلیلگر تلرانس اجازه می دهد تا اثرات تجمعی تلرانس های متعدد را مطالعه کند. یک فاصله یا جابجایی به عنوان موضوع مطالعه انتخاب می شود، که معمولاً نشان دهنده یک شکاف یا تداخل اسمی است.
Tolerance Stackups برای پاسخ دادن به سوالات مختلف مربوط به طراحی و مونتاژ قطعات استفاده می شود، از جمله تعیین تداخل احتمالی بین سطوح، فاصله ها و تناسب قطعات در فضاهای مشخص. تحلیل تلرانس می تواند برای قطعات موجود و قطعات در مرحله طراحی اعمال شود.
این تحلیل می تواند فاصله ها یا شرایط تداخل را تأیید کند، مانند پین های پرسی یا جوشکاری خودکار. Tolerance Stackups شامل افزودن ابعاد و تلرانس های آنها برای درک اثر تجمعی بر تغییرات است.
اطلاعات به دست آمده از Tolerance Stackup به تصمیم گیری در مورد تنظیمات لازم در ابعاد یا تلرانس ها کمک می کند. از ابزارهای مونتاژ می توان برای کاهش تغییرات استفاده کرد و از ویژگی های ابزار به عنوان ویژگی های مبنا استفاده می شود.
در Tolerance Stackup، ابعاد بر اساس جهت اندازه گیری به عنوان مثبت یا منفی دسته بندی می شوند. فرآیند کلی شامل شناسایی فاصله مورد مطالعه، تعیین جهت های مثبت و منفی، ایجاد طرح، جمع بندی ابعاد در هر جهت، محاسبه فاصله اسمی، تعیین کل تغییرات احتمالی و تعیین حدود بالا و پایین است.
تحلیل تلرانس بینش های ارزشمندی را در مورد عملکرد صحیح طراحی، با در نظر گرفتن تغییرات در ویژگی های قطعه و فرآیندهای مونتاژ ارائه می دهد. این تحلیل به بهینه سازی تلرانس ها، تعادل دقت و هزینه و عیب یابی مسائل کمک می کند.
عوامل کلیدی موثر بر Tolerance Stackup شامل هندسه قطعه و مونتاژ، طرح های ابعاد و تلرانس دهی، فرآیند مونتاژ و جهت تحلیل است.
تحلیل تلرانس می تواند به صورت دستی یا با مدل سازی کامپیوتری انجام شود که مدل سازی کامپیوتری برای تحلیل های سه بعدی مناسب تر است. دو نوع اصلی آن، بدترین حالت (حسابی) و آماری هستند که روش های آماری مانند ریشه مجموع مربعات (RSS) اغلب برای Tolerance Stackups با ابعاد و تلرانس های زیاد استفاده می شوند.