•طراحی برای قابلیت آزمون (DfT) رویکردی مهم در توسعه محصول است که هدف آن فراهم‌کردن امکان بررسی، شناسایی و رفع سریع ایرادات احتمالی در طول مراحل مختلف تولید، بهره‌برداری و نگهداری از محصول می‌باشد. در این رویکرد، محصول به‌گونه‌ای طراحی می‌شود که آزمون‌پذیر باشد، یعنی بتوان به‌راحتی عملکرد اجزای آن را بررسی کرد، خطاهای بالقوه را شناسایی نمود و از صحت عملکرد سامانه در شرایط مختلف اطمینان حاصل کرد. این اصل به‌ویژه در محصولاتی با پیچیدگی بالا مانند سامانه‌های الکترونیکی، تجهیزات صنعتی و راکتورهای هسته‌ای کاربرد حیاتی دارد.
•در طراحی برای آزمون‌پذیری، از تکنیک‌هایی مانند افزودن نقاط تست (test points)، طراحی مدارهایی با دسترسی آسان برای اندازه‌گیری، استفاده از ویژگی‌های خودآزمایی (Built-In Self-Test – BIST) و امکان‌پذیر کردن عیب‌یابی سریع از طریق نرم‌افزار یا واسط‌های کاربری بهره گرفته می‌شود. طراح باید اطمینان حاصل کند که هر بخش از محصول قابلیت بررسی مستقل دارد و بتوان بدون نیاز به جداسازی کل سامانه، عملکرد اجزای خاصی را ارزیابی کرد.
•مزایای اجرای DfT بسیار گسترده است: کاهش زمان عیب‌یابی در تولید و تعمیر، کاهش هزینه‌های نگهداری، افزایش قابلیت اطمینان، بهبود مستندسازی فرآیند تست، و امکان خودکارسازی بخش‌هایی از تست که به‌طور دستی ممکن است دشوار یا پرخطا باشد. در صنایع حساس مانند هوافضا، پزشکی یا انرژی هسته‌ای، یک خطای کشف‌نشده می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد؛ بنابراین طراحی برای آزمون‌پذیری نه‌تنها یک ضرورت فنی، بلکه یک الزام ایمنی و اقتصادی محسوب می‌شود.
•در سیستم‌های پیچیده مانند راکتورهای مدولار کوچک (SMR)، استفاده از DfT نقش مهمی در قابلیت اطمینان عملکردی دارد، چرا که امکان بررسی دقیق اجزای حساس (مانند سیستم‌های کنترل یا خنک‌سازی) پیش از راه‌اندازی یا در طی بازرسی‌های دوره‌ای وجود خواهد داشت. درنتیجه، DfT یک ابزار کلیدی برای دستیابی به بهره‌برداری ایمن و پایدار از فناوری‌های پیشرفته است.