•طراحی برای هزینه (DfC) یک رویکرد استراتژیک در توسعه محصول است که هدف آن بهینه‌سازی طراحی به‌گونه‌ای است که هزینه نهایی تولید، بهره‌برداری و نگهداری محصول در طول چرخه عمر آن تا حد امکان کاهش یابد، بدون اینکه کیفیت یا عملکرد قربانی شود. در DfC، هزینه به‌عنوان یک پارامتر طراحی در نظر گرفته می‌شود، نه تنها نتیجه‌ی فرآیند تولید. این بدان معناست که مهندسان باید در کنار ویژگی‌های فنی، از همان مراحل اولیه طراحی به تحلیل ساختار هزینه بپردازند و تصمیماتی اتخاذ کنند که بر اقتصاد محصول تأثیر مستقیم می‌گذارد.
•در طراحی برای هزینه، انتخاب مواد، فرآیندهای تولید، تکنولوژی‌های مونتاژ، ابعاد و پیچیدگی قطعات، نحوه بسته‌بندی، حمل‌ونقل، و حتی نیازهای نگهداری همگی ارزیابی می‌شوند. استفاده از قطعات استاندارد، طراحی ماژولار، کاهش تعداد قطعات، ادغام عملکردهای چندگانه در یک قطعه، و به حداقل رساندن ضایعات تولید از جمله راهکارهای رایج در DfC هستند. همچنین، بهره‌گیری از ابزارهای تحلیلی مانند تحلیل ارزش (Value Analysis)، مدل‌سازی هزینه، و تحلیل چرخه عمر اقتصادی (LCC) به طراحان کمک می‌کند تا تصمیمات آگاهانه‌تری بگیرند.
•DfC تنها به کاهش هزینه‌های اولیه توجه ندارد، بلکه به هزینه‌های پنهان نیز می‌پردازد؛ هزینه‌هایی مانند خرابی‌های احتمالی، خدمات پس از فروش، مصرف انرژی، و آموزش کاربران. در صنایعی مانند ساخت راکتورهای مدولار کوچک (SMR)، که سرمایه‌گذاری اولیه بسیار بالا و دوره بهره‌برداری چند دهه‌ای است، به‌کارگیری DfC به معنای اطمینان از بازگشت سرمایه، اقتصادی‌بودن طراحی و افزایش رقابت‌پذیری است.
•در نهایت، DfC تعادلی هوشمندانه میان کارایی، کیفیت و هزینه است. این رویکرد به سازمان‌ها اجازه می‌دهد با استفاده بهینه از منابع، محصولاتی مقرون‌به‌صرفه، قابل اعتماد و جذاب برای بازار ارائه دهند که نه‌تنها نیاز مشتری را برآورده می‌کنند، بلکه از نظر اقتصادی نیز توجیه‌پذیر هستند.