•طراحی برای قابلیت ساخت (DfM) یکی از اصول کلیدی در توسعه محصول است که تمرکز آن بر ساده‌سازی فرآیند تولید و افزایش بهره‌وری در ساخت محصولات می‌باشد. هدف اصلی DfM این است که طراحان در هنگام طراحی محصول، الزامات، محدودیت‌ها و قابلیت‌های فرآیندهای ساخت را در نظر بگیرند تا اطمینان حاصل شود که محصول نهایی به‌راحتی، با کیفیت مناسب و با کمترین هزینه ممکن تولید می‌شود. این اصل دربرگیرنده انتخاب مواد مناسب، کاهش تعداد قطعات، استفاده از فرم‌ها و ابعاد استاندارد، طراحی قطعات با قابلیت تولید آسان و کاهش نیاز به ماشین‌کاری‌های پیچیده یا مونتاژ دشوار است.
•در DfM، همکاری میان تیم‌های طراحی و تولید از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا طراحان باید بازخورد عملیاتی از فرآیندهای ساخت مانند ریخته‌گری، ماشین‌کاری، جوشکاری یا قالب‌گیری را دریافت کنند. همچنین استفاده از ابزارهای نرم‌افزاری CAD/CAM پیشرفته و تکنیک‌هایی مانند شبیه‌سازی ساخت، می‌تواند در بهینه‌سازی طراحی بسیار مؤثر باشد. اجرای موفقیت‌آمیز DfM باعث کاهش تعداد دفعات نمونه‌سازی، کاهش نرخ خرابی، کوتاه شدن زمان ورود به بازار و کاهش هزینه‌های کلی می‌شود.
•در صنایع پیشرفته مانند خودروسازی، هوافضا و انرژی (از جمله طراحی راکتورهای هسته‌ای مدولار کوچک یا SMR)، رعایت اصول DfM حیاتی است، چرا که این صنایع با الزامات ایمنی، دقت بالا و هزینه‌های ساخت سنگین مواجه هستند. اگر یک محصول به‌خوبی طراحی نشود و در مرحله ساخت با مشکلات فنی روبرو شود، ممکن است نیاز به بازطراحی پیدا کند که هم زمان‌بر و هم پرهزینه خواهد بود. بنابراین، DfM یک استراتژی پیشگیرانه و اقتصادی است که از همان ابتدای فرآیند توسعه، تضمین‌کننده موفقیت در تولید انبوه است.